Zorgenkind

Laten we opnieuw beginnen en een dialoog aangaan met de natuur. We kunnen eigenlijk niet leven in de natuur. We hebben verwarming nodig, een schuilplaats, een huis, land om te bebouwen en om dieren te laten grazen. Sinds we een vaste woonplaats hebben, zijn we in botsing met de natuur, als in een oorlog. Voortdurend passen we het landschap aan zodat het steeds beter past bij onze behoeften en indien dat tot problemen leidt, temmen we de natuur een beetje. En dat is een lastig proces wat we nog steeds niet onder controle hebben. We hebben het liefst de natuur aan de leiband en de natuur moet doen wat wij graag willen. Helaas laat de natuur zich niet temmen, evenmin als de mens. Je kunt de mens lang onderdrukken zelfs een lange tijd als slaaf hebben maar opstand, komt er uiteindelijk toch aan. En wat doet de natuur dan? 

Verhaal voorstelling:
Meneer Wolf weet dat hij een ongenode gast is, maar hij zal zich aanpassen en wil vegetarisch worden. Hij vraagt de weg naar de stad.

In een komische dansscene leggen de twee stedelingen hem de weg naar de stad uit. We horen de stem van de wolf. Hij is opzoek naar de stad voor een cursus vegetarisch eten, want iedereen moet zich aanpassen. De danseressen zijn helemaal niet gewend aan de natuur en de filosofieën van Friedrich Wolf en verdwalen. Uiteindelijk verschijnt de Wolf weer en eindigen ze samen. Ze zingen samen en nodigen het publiek uit om mee te doen. Een acrobatisch dansduet en mime voorstelling, in de vorm van een lachspiegel.

Dans: Kamee Frieling & Laisvie Ochoa
Tekst & mime: Ari Peterse